8. Przeznaczenie.

Skyler Fitz. Wciąż nie mógł uwierzyć, że to była ona.

Wybiegł zaraz za szatynką i udało mu się ją dogonić. Chwycił za jej nadgarstek i tym samym zmusił ją do zaprzestania marszu. Przystanęła w pół kroku i spojrzała na niego gniewnie. Niemal kipiała ze złości. Ten uścisk był niczym kajdanki. Znów nie mogła się mu wyrwać i szczerze go za to nienawidziła. Szał błysnął w brązowych tęczówkach Sky, na co Justin się roześmiał. Taka wściekła, podniecała go jeszcze bardziej.  Mierzyli się spojrzeniem przez dłuższą chwilę.

- Poważnie, Justin. To nie jest śmieszne – westchnęła i po raz kolejny spróbowała się wyrwać. Nic tym nie zdziałała. Zamiast tego chłopak pociągnął ją za sobą i nagle znaleźli się w osobnym pokoju. Jak na złość, okazało się, że to sypialnia. Niech go szlag trafi!

- A czy ktoś się śmieje? – spytał. Uśmiechnęła się bezradnie, po czym jej twarz znowu stała się pochmurna. – Miałem robotę. Znalazłaś się w niewłaściwym miejscu, chociaż w sumie…- dodał, wyraźnie się nad czymś zastanawiając. – To musi być przeznaczenie.

Słysząc to, ponownie wezbrała w niej złość. Wolną rękę zacisnęła w pięści i zaczęła okładać nią Biebera. Najwidoczniej nie sprawiła mu tym bólu, bo nawet nie drgnął.

- To ty znalazłeś się w złym miejscu.

- Chcesz się o to kłócić? – uniósł brwi w pytającym geście. Mocniej ścisnął  nadgarstek Fitz, przez co poczuła dziwny prąd, który przeszedł przez jej ciało. To było niezwykle dziwne uczucie, dotąd nieznane…

- Puść mnie, idę do domu – poleciła. Niesiona przypływem odwagi zaczęła się szarpać, czym wywołała jeszcze większe rozbawienie u towarzysza. Kopnęła go w piszczel. Tego się nie spodziewał. Jęknął z bólu i złapał się za obolałą nogę, jednocześnie podskakując na drugiej.

- Wychodzisz bez pożegnania z bratem? - nie kontrolował tego co mówi, za późno ugryzł się w język.

Zastygła w połowie kroku.

- Słucham?

- Nie widziałaś go?

- Jest tutaj? – zagryzła wargę. Nieświadomie kusiła chłopaka jeszcze bardziej. Gdyby tylko znowu mu uległa… Postanowił, że zrobi wszystko, aby ponownie ją zdobyć. Zrezygnuje z panienek na jedną noc, na rzecz Sky. Pociągała go, bo była niedostępna. Musiał się postarać, a nie tylko kiwnąć palcem.

- Chodź, przywitamy się z nim. Na pewno ucieszy się, że jego grzeczna siostrzyczka chodzi na takie imprezy – powiedział na jednym tchu i uśmiechnął się dumnie. Złapał rękę dziewczyny i splótł ze sobą ich palce. Była zszokowana wiadomością o Troyu, więc nawet nie zaprotestowała.

- Nie chcę – jęknęła, starając się zatrzymać, ale Justin znów miał przewagę. Bawiło go to. Uwielbiał ją drażnić, bo wtedy zachowywała się jak mała dziewczynka, która gniewa się o to, że rodzicie nie kupili jej wymarzonej lalki.

Niemal siłą, z powrotem wepchnął ją do salonu. Stanęła na środku jak ostatnia idiotka. Rozejrzała się dookoła, dokładnie lustrując twarze zebranych w pokoju osób. Wreszcie zatrzymała spojrzenie na znajomej sylwetce. Justin miał rację. Zacisnęła dłonie w pięści, aż kłykcie jej pobielały. Musiała przyglądać się jak jej brat robi z siebie kretyna. Siedział okrakiem na jednej z koleżanek Sky, ocierając się o nią kroczem. W zamian otrzymywał krzyki rozkoszy, przez co uśmiechał się szeroko. Miała odruchy wymiotne, gdy to oglądała. Nagle poczuła obrzydzenie względem Troya. Odniosła wrażenie, że ogląda jedną ze scen filmu dla dorosłych. Była jak w amoku.

- Troy! – warknęła, powodując, że wszyscy na nią spojrzeli. – Nie mogę w to uwierzyć! – potrząsnęła głową. Wciąż krzyczała, bowiem jej mózg nie zarejestrował, że już nie trzeba. – Lepiej, żeby to nie było prawdą…

Chłopak, słysząc głos siostry, w mgnieniu oka odskoczył od partnerki. Nieudolnie próbował zakryć się, skrawkiem materiału, ale nawet to nie pomogło. Wciąż widać było, że ma na sobie jedynie czarne majtki. Czuł jak czerwienieje na twarzy. Nie miał odwagi spojrzeć na Skyler. Bo niby co miał jej powiedzieć? Nie ułożył w głowie żadnego, sensownego wytłumaczenia.

- Widzisz…

- Nie kończ! – uniosła rękę, tym samym uciszając go. Momentalnie odwróciła się i ruszyła ku wyjściu. – Wychodzimy, Troy – poleciła. Jak na zawołanie skinął głową i popędził za nią, niczym piesek. Nie miał nawet czasu na ubranie się. Zrozumiał to dopiero, gdy znalazł się na zewnątrz. Wiatr uderzał w każdą część jego nagiego ciała. Pośpiesznie wpakował się na tylne siedzenie auta.

Justin, który do tej pory obserwował wszystko bez słowa, wreszcie roześmiał się głośno. Zajął miejsce za kierownicą i odwrócił się przez ramię, by zerknąć na przyjaciela.

- Gdybyś tylko widział swoją minę… - wydusił na jednym tchu i złapał się za brzuch, ponieważ rozbolał go od śmiechu. - To było epickie! – dodał, za co oberwał z łokcia w żebra od Sky. Zajęła miejsce pasażera, tuż obok Biebera. Próbowała się uspokoić, ale na samo wspomnienie tego wydarzenia, podnosiło jej się ciśnienie. Dlaczego Troy jej to zrobił? Nigdy nie czuła się tak zażenowana.

- Sky, błagam. Nie mów nic rodzicom – jęknął starszy Fitz, jednocześnie naciągając na tyłek spodnie. Dziewczyna nawet na niego nie zerknęła. Oddychała miarowo, przymykając powieki. Postanowiła, że zostawi rozmowę z bratem na później, gdy emocje opadną.

Skyler przekroczyła próg mieszkania Justina, które dzielił z Troyem. Oddychała miarowo i myślała o przyjemnych rzeczach, by uspokoić, buzującą w żyłach złość. Czuła, że zaraz eksploduje.

- Słucham – powiedziała, głosem wypranym z emocji. Usiadła na kanapie i założyła nogę na nogę. Przez dłuższą chwilę patrzyła wyczekująco na starszego brata. Zauważyła, że nieudolnie szuka wymówki. Otwierał usta parę razy, aby później je zamknąć, jakby nie mógł dobrać odpowiednich słów. Wreszcie westchnął i zajął miejsce na oparciu sofy.

- Wiem. Nie tego się spodziewałaś, ale musisz mnie zrozumieć – zaczął niepewnie, spoglądając na siostrę ze szczerością. – Przyjechałem tutaj do szkoły, ale to wcale nie pomogło mi w znalezieniu pracy. Nie miałem grosza przy tyłku. Poznałem Justina i on mi pomógł – wyjaśnił wreszcie na jednym tchu. W odpowiedzi Sky roześmiała się histerycznie.

- Mogłam się domyślić – potrząsnęła głową. – Skądś przecież musisz znać tego kretyna…

- Hej, jestem tutaj! – odezwał się z kuchni szatyn, wychylając głowę zza ściany. Schował się jednak od razu, gdy tylko dostrzegł piorunujące spojrzenie dziewczyny.

- Rozumiem, że chciałeś zarobić, ale czemu nadal to robisz? Troy, stać cię na więcej – mruknęła z dezaprobatą. Wiedziała, że jej brat nie jest może największym geniuszem, ale na pewno mógłby znaleźć sobie o wiele lepszą pracę. Taką, która nie polegałaby na rozbieraniu się i erotycznym tańcu. Nie mogła zrozumieć, cok to miasto z nim zrobiło. Kiedyś Troy miał ambicję, by zostać wspaniałym tancerzem, a teraz zajmował się byle czym. Pragnęła, aby zwrócili jej dawnego Fitza.

- Takie życie mi się podoba. Koniec temu. Jestem dorosły – powiedział ostrym tonem i wstał. Nim ruszył do łazienki, by wziąć długą kąpiel, o której marzył, szepnął: - Zostajesz na noc czy wracasz do siebie?

- Oczywiście, że wracam. Niby gdzie miałabym spać…

- Ze mną! – usłyszała za plecami. Nie musiała się odwracać, aby domyślić się kto był posiadaczem tego głosu. Momentalnie na jej twarz wkradł się grymas. – Jedna połowa mojego łóżka jest wolna – usiadł obok niej i poruszył znacząco brwiami. Od razu walnęła go w ramie, przez co jęknął i wydął wargę, by wyglądać na smutnego.

- Nie ma mowy – zaprotestowała natychmiast. – Odwieź mnie do domu, Troy.

- Justin to zrobi – wskazał na zdezorientowanego przyjaciela i nie czekając na jego reakcję, zniknął za drzwiami łazienki. Skyler już dawno nie miała styczności z mężczyznami, a Justinowi przydałaby się normalna dziewczyna. Taki właśnie był plan Troya. Zabawa w swatkę może okazać się naprawdę super!

- Co? Nigdzie nie jadę – skrzyżował ręce na torsie i niemal tupnął nogą w podłogę. Zachowanie chłopaka, spowodowało, że Skyler zachichotała. Nie, to nie. Nie zamierza się prosić.

- Więc daj mi kluczyki – poprosiła, wyciągając rękę. Bieber patrzył na nią jakby była co najmniej kosmitką. Momentalnie jego źrenice rozszerzyły się nienaturalnie i zaśmiał się nerwowo.

- Chyba nie myślisz, że pożyczę ci moje ukochane auto.

Nie odpowiedziała. Wstała i ruszyła ku wyjściu. Wiedziała, że za nią pobiegnie. 1:0 dla Sky!

Znaleźli się w garażu. Skyler zdążyła z powrotem wsiąść do auta i musiała czekać na Justina. Chłopak bowiem postanowił zrobić przegląd. Okrążył samochód dookoła i kilka razy kopnął w każdą z opon. Wreszcie otworzył drzwiczki pojazdu od strony pasażera. Nachylił się nad towarzyszką, nie pozostawiając jej pola manewru.

- Nigdzie nie jedziemy, księżniczko – wymruczał seksownym głosem. Ciepły, miętowy oddech uderzył w jej skórę. Mimowolnie zadrżała. – Złapaliśmy gumę.

- Jakim cudem? – wrzasnęła, nieco za głośno. – Przed chwilą wszystko było w porządku!

Justin tylko wzruszył ramionami i zrobił smutną minę.

- Nie marudź – nakazał, gdy wysiadła. Zatrzasnął elektronicznie białe Audi R8 i wrócił do mieszkania. – Nie pierwszy raz będziesz ze mną spać – dodał, po długiej ciszy, która wcale nie przeszkadzała Sky. Później objął ją ramieniem i zaprowadził do swojego „królestwa”.

Nie spodziewała się ujrzeć za drzwiami, zwykłego pokoju, typowego nastolatka. Liczyła na bardziej ekstrawaganckie wnętrze i się zawiodła. Ściany pomalowane były na ciemny fiolet, który wspaniale współgrał z meblami, wykonanymi z jasnego drewna. Na środku pokoju stało ogromne łóżko, większe niż to w klubie. Po jego obu stronach stały szafki nocne, na których walały się najróżniejsze przedmioty, od zegarków, po gazety i papierki. Naprzeciwko zaś swoją lokalizację miał plazmowy telewizor. Wszędzie wisiały plakaty piłkarzy, muzyków i półnagich kobiet. Te ostatnie akurat nie przypadły do gustu Sky, dlatego też skrzywiła się.

- Czuj się jak u siebie – odezwał się Justin, powodując, że dziewczyna mimowolnie zadrżała. Rozłożył ręce w gościnnym geście i usiadł na łóżku.

- Lepiej znajdź mi jakiś materac do spania – poleciła. Chłopak momentalnie przeniósł na nią wzrok i zamrugał gwałtownie. Nie do końca rozumiał, co chodzi jej po głowie.

- Nie zgrywaj takiej niedostępnej!

Wywróciła oczami i chwyciła pierwszą z brzegu poduszkę, po czym cisnęła nią prosto w szatyna. Dostał prosto w twarz, przez co jęknął, choć nie poczuł chociażby odrobiny bólu. Sekundę później jego radosny chichot odbijał się od ścian, głośnym echem.

- Idź się wykąpać, ja zajmę się resztą – powiedział, a tajemniczy uśmiech wciąż nie schodził mu z twarzy. Gdy tylko nadarzyła się okazja i Sky odwróciła się, klepnął ją w tyłek. Taki już był, nie mógł się powstrzymać. Zgromiła go za to spojrzeniem, ale nie odezwała się słowem. Była zmęczona kłótniami z nim, bo koniec końców i tak nie mogła przemówić do tego zakutego łba.

Zniknęła za drzwiami łazienki. Miał czas na szybkie zorganizowanie kolejnego miejsca do spania. W zasadzie nie miał pojęcia, jak się do tego zabrać. Kobiety zazwyczaj wolały spać z nim, niż na podłodze, ale cóż. Już dawno przekonał się, że Skyler Fitz jest zupełnie inna, niż kobiety, z którymi się umawiał.

Popędził do schowka i wytaszczył z niego gruby koc i dodatkowa kołdrę. Ułożył z tego całkiem niezłe posłanie. Przez chwilę przyglądał się swojemu dziełu, z podziwem. Niespodziewanie drzwi od łazienki otworzyły się, a z ich wnętrza wyłoniła się sylwetka młodej Fitz. Zostawiła za sobą kłęby pary. Justin wyminął ją bez słowa i wykonał wszystkie potrzebne czynności w toalecie. Wyszedł jedynie w obcisłych bokserkach, a Sky nie mogła zwalczyć chęci zerknięcia na jego wyrzeźbiony brzuch. Czuła jak zalewa się rumieńcem.

Właśnie zamykała okno, bowiem zrobiło jej się bardzo zimno. Nie lubiła zasypiać, gdy w pomieszczeniu panował chłód. Justin natomiast zarzucił swoje ubrania na oparcie krzesła i spojrzał zdziwiony na szatynkę.

- Nawet nie próbuj – zaczął wymachiwać w jej kierunku palcem. – Lubię się dotlenić – dodał z uśmiechem i położył się na łóżku. Nie przykrył się kołdrą, tylko skrzyżował ręce za głową. Tak bardzo pragnął ją rozproszyć. Chciał, żeby podziwiała każdy mięsień jego ciała.

- To i tak nie pomoże na twoją głupotę – mruknęła i starając się nie patrzeć na niego, wcisnęła się pod kołdrę i zakryła się nią, aż po czoło. Przez materiał dostrzegła, że zgasił światło, więc odetchnęła z ulgą.

- Zawsze jesteś taka pyskata?

Nie odpowiedziała, po prostu udawała, że śpi. Miała nadzieję, że kilka godzin spędzonych z tym chłopakiem w jednym pokoju, nie zadziała na nią źle.